Prof. Dr. Toygar Toydemir
2020 yılında Genel Cerrahi Profesörü unvanını aldı. Reflü ve obezite cerrahisi alanlarında yoğun deneyime sahip olan Dr. Toydemir, çalışmalarına bu alanlarda devam etmektedir.Mide Fıtığı Ameliyatı fiyatları, tedavi süreci, sonrası dikkat edilmesi gerekenlerle ilgili yazımızın devamını okuyabilirsiniz.
Devamını Oku Randevu AlMide fıtığı mide ve yemek borusu arasındaki diyafram açıklığının genişlemesi sonucu midenin bir kısmının göğüs boşluğuna kaymasıyla oluşan bir rahatsızlıktır. Bu durum genellikle reflü hastalığı ve göğüs ağrısı gibi şikayetlere yol açabilir. Cerrahi tedavi özellikle yaşam kalitesini düşüren semptomlar mevcutsa veya ilaç tedavisi yetersiz kalıyorsa tercih edilir. Laparoskopik fundoplikasyon bu ameliyatların en sık uygulanan yöntemidir. Bu teknik mide üst kısmını yemek borusunun alt ucuna sararak reflüyü önlemeyi ve yemek borusu alt kasını güçlendirmeyi hedefler. Cerrahi yaklaşım hasta özellikleri ve cerrahın deneyimine göre bireyselleştirilir bu da tedavinin başarısını artırır.
| Amaç | Mide fıtığını düzeltmek, mide asidinin yemek borusuna geri kaçışını (reflü) önlemek ve fıtığa bağlı şikayetleri hafifletmek. |
| Uygulama Yöntemi | – Genel anestezi altında laparoskopik yöntemle yapılır. |
| – Mide, diyaframdaki fıtık açıklığından çekilerek normal yerine yerleştirilir. | |
| – Açıklık daraltılır ve fundoplikasyon (midenin üst kısmının yemek borusunun altına sarılması) uygulanabilir. | |
| Uygunluk Kriterleri | – Ciddi reflü semptomları ve ilaç tedavisine rağmen geçmeyen mide fıtığı şikayetleri olan hastalar. |
| – Büyük hiatal herni varlığı (paraozefageal herni gibi). | |
| – Yutma güçlüğü, göğüs ağrısı veya mide fıtığına bağlı komplikasyonlar yaşayan bireyler. | |
| Ameliyat Süresi | 1-2 saat. |
| Hastanede Kalış Süresi | 1-3 gün. |
| Avantajları | – Reflü ve mide fıtığına bağlı semptomlarda büyük ölçüde düzelme sağlanır. |
| – Minimal invaziv yöntemle daha hızlı iyileşme süreci. | |
| – Diyafram açıklığı kapatılarak fıtığın tekrar etme riski azaltılır. | |
| Dezavantajları | – Bazı hastalarda ameliyat sonrası gaz veya şişkinlik hissi oluşabilir. |
| – Yutma güçlüğü geçici bir yan etki olarak ortaya çıkabilir. | |
| – Ameliyat başarısız olursa fıtığın tekrarlama riski bulunabilir. | |
| Olası Komplikasyonlar | – Kanama, enfeksiyon. |
| – Yemek borusu veya mide hasarı (nadiren). | |
| – Ameliyat bölgesinde fıtığın tekrarlaması. | |
| Sonrası Beslenme | – İlk gün sıvı diyetle başlanır, kademeli olarak yumuşak ve katı gıdalara geçilir. |
| – Yemek borusu ve mide üzerinde baskıyı azaltmak için az ve sık öğünler önerilir. | |
| Fiziksel Aktivite | – İlk haftalarda ağır kaldırma ve zorlu fiziksel aktivitelerden kaçınılmalıdır. |
| – Hafif yürüyüşlerle başlanıp iyileşmeye bağlı olarak aktivite düzeyi artırılabilir. | |
| Takip Süreci | – Ameliyat sonrası ilk haftalarda doktor kontrolleri düzenli yapılmalıdır. |
| – Reflü semptomları veya yutma güçlüğü devam ederse değerlendirme yapılmalıdır. | |
| Kimler İçin Uygun Değildir? | – Genel anesteziye uygun olmayan bireyler. |
| – Ameliyat dışı yöntemlerle (diyet, yaşam tarzı değişiklikleri) semptomları kontrol edilebilen hastalar. |
*Mide Fıtığı Ameliyatı hakkında size en iyi şekilde geri dönüş yapabilmemiz için tüm alanları doldurmanızı öneririz.
Mide fıtığı ameliyatının tarihi cerrahi biliminin ilerlemesine paralel olarak önemli aşamalar kat etmiştir. İlk olarak 1853 yılında Henry Ingersoll Bowditch “A Treatise on Diaphragmatic Hernia” adlı eserinde mide fıtığını detaylı şekilde tanımlamış ve “hiatal herni” olarak bilinen patolojiyi kaydetmiştir. 1900 yılında Hirsch mide fıtığının teşhisinde röntgen kullanımını başlatmış bu yöntem 1904 yılında H. Eppinger tarafından canlı bir hastada tanıyı doğrulamak için kullanılmıştır. Bu dönemde Ake Akerlund “hiatus hernia” terimini tanımlayarak günümüzde de kullanılan üç ana fıtık tipi (torasik mide paraözofageal ve kayar herniler) sınıflandırmasını yapmıştır.
Cerrahi tedaviye dair ilk girişim 1919 yılında Angelo Soresi tarafından gerçekleştirilmiş ve transabdominal bir yaklaşımla yapılmıştır. 1950’lerde Philip Allison ve Norman Barrett mide fıtığı ile gastroözofageal reflü hastalığı (GERD) arasındaki ilişkiyi anlamış bu bulgular cerrahi prosedürlerin gelişmesine zemin hazırlamıştır. Allison alt özofageal sfinkterin reflüyü önlemedeki önemine dikkat çekerken Barrett, kardioözofageal açının restorasyonuna odaklanmıştır. 1955 yılında Rudolf Nissen fundoplikasyon adı verilen ve mide üst kısmını özofagus alt ucuna sararak alt özofageal sfinkteri güçlendiren prosedürü geliştirmiştir. Bu yöntem antireflü cerrahisinin temel taşı olmuştur.
Aynı dönemde Ronald Belsey transtorasik bir yaklaşım olan Belsey Mark IV prosedürünü tanıtmıştır. Bu teknik gastroözofageal kavşağın anatomik bütünlüğünü ve fonksiyonunu geri kazandırmayı hedeflemiştir. 1961 yılında Lucius Hill phrenoesophageal bağları ve His açısını restore eden bir yöntem önermiştir.
1990’lardan itibaren laparoskopik cerrahi teknikleri devrim niteliğinde bir değişim yaratmıştır. Laparoskopik Nissen fundoplikasyonu açık cerrahiden daha az ağrı ve hızlı iyileşme sunarak standart prosedür haline gelmiştir. Ayrıca Toupet ve Dor gibi kısmi fundoplikasyon yöntemleri geliştirilmiş bu sayede hem reflü kontrolü sağlanmış hem de disfaji gibi komplikasyonlar azaltılmıştır. Bu gelişmeler mide fıtığı cerrahisinin etkinliğini ve hasta memnuniyetini artırmıştır.
Mide fıtığı ameliyatı her hastaya rutin olarak uygulanmaz; bu cerrahi yöntem yalnızca belirli klinik durumlarda ve ciddi semptomların varlığında gereklidir. Tedaviye dirençli gastroözofageal reflü hastalığı (GERD) olan ve proton pompa inhibitörleri (PPI) gibi ilaç tedavilerinden fayda görmeyen hastalar ameliyat için aday olabilir. Özellikle mide ekşimesi regürjitasyon ve yaşam kalitesini bozan semptomların devam ettiği durumlarda cerrahi müdahale düşünülür.
Ciddi komplikasyonlar geliştiren hastalar da ameliyat için değerlendirilir. Kronik özofajit yemek borusunun astarının iltihaplanmasına yol açabilir ve medikal tedaviye yanıt vermeyen durumlarda cerrahi müdahale gerekebilir. Özofagus darlığı gibi yutma güçlüğüne neden olan durumlar yara dokusunun cerrahi olarak düzeltilmesini gerektirebilir. Barrett özofagusu kanser riski taşıyan bir öncü durumdur ve belirli hastalarda cerrahi tedavi düşünülebilir.
Büyük veya paraözofageal fıtıklar da cerrahi müdahale gerektirir; bu tür fıtıklar mide dokusunun ciddi şekilde yer değiştirmesine ve organların fonksiyonunu bozmasına neden olabilir. Volvülüs (midenin dönmesi) veya iskemi (kan akışının kesilmesi) gibi yaşamı tehdit eden komplikasyonlarda acil cerrahi müdahale zorunludur.
Son olarak kronik aspirasyon, astım, tekrarlayan pnömoni gibi solunum problemleri veya Cameron lezyonlarına bağlı anemi gelişen hastalar cerrahi tedaviden fayda görebilir. Cerrahi müdahale kararı her hastanın bireysel durumuna ve cerrahın uzmanlığına göre verilmelidir.
Mide Fıtığı Ameliyatı hakkında detaylı bilgi ve randevu için iletişime geçin!
Mide fıtığı ameliyatı her hasta için uygun bir tedavi seçeneği olmayabilir. Özellikle semptomsuz bireylerde ameliyat genellikle önerilmez; çünkü potansiyel riskler cerrahiden sağlanacak faydaları aşabilir. Hafif semptomları olan hastalarda ise yaşam tarzı değişiklikleri ve ilaç tedavisi genellikle yeterli bir çözüm sunar. Bu tür durumlarda cerrahi müdahale gereksiz olabilir.
Ciddi kardiyopulmoner hastalıklara sahip bireyler genel anestezinin oluşturduğu riskler nedeniyle ameliyat için uygun adaylar değildir. Aynı şekilde ileri yaş veya genel sağlık durumu zayıf olan hastalarda ameliyat sonrası komplikasyon riski artar. Bu nedenle mide fıtığı ameliyatı genellikle bu grup için tercih edilmez.
Geçmişte kapsamlı abdominal cerrahi geçiren hastalar karın içinde yapışıklıkların varlığı nedeniyle zorlu bir ameliyat süreci yaşayabilir. Bu durum cerrahinin başarı oranını etkileyebilir ve komplikasyon riskini artırabilir. Benzer şekilde kontrolsüz koagülopati gibi kanama bozuklukları olan bireylerde cerrahi sırasında artan kanama riski ameliyatı uygun bir seçenek olmaktan çıkarır.
Hamilelik sırasında mide fıtığı ameliyatı yalnızca annenin veya fetüsün yaşamını tehdit eden durumlarda düşünülür. Genellikle cerrahi doğum sonrasına ertelenir. Son olarak ağır özofageal motilite bozuklukları olan hastalarda fundoplikasyon işlemi disfajiyi kötüleştirebilir. Bu tür durumlarda alternatif tedavi seçenekleri değerlendirilmelidir.
Mide fıtığı ameliyatı öncelikle hastanın kapsamlı bir değerlendirmeden geçirilmesiyle başlar. Cerrahi işlem öncesinde yapılan özofagogastroduodenoskopi (EGD) özofagus manometrisi ve 24 saatlik pH monitörizasyonu gibi tetkikler yemek borusu ve midenin anatomik ve fonksiyonel yapısının detaylı şekilde incelenmesini sağlar. Bu tetkikler tanıyı doğrulamak ve uygun cerrahi yaklaşımı planlamak için kritik öneme sahiptir. Hastaların ameliyat öncesinde genellikle 8 saatlik açlık dönemi geçirmesi istenir.
Ameliyat genel anestezi altında gerçekleştirilir. Karın bölgesine yapılan küçük insizyonlar aracılığıyla laparoskopik aletler ve kamera yerleştirilir. Bu minimal invaziv yaklaşım hastaya daha az ağrı daha kısa iyileşme süresi ve daha iyi estetik sonuçlar sunar.
Cerrahi işlem sırasında mide fıtığı kesesi dikkatlice karın boşluğuna indirilir. Özofagus karın içinde yeterli uzunluğa ulaşacak şekilde mobilize edilir. Diyaframın krural bölgesi gerilmesiz bir kapanma sağlamak için non-absorbabl dikişlerle onarılır. Büyük hiatal defektlerde nüks riskini azaltmak amacıyla ağ mesh (yama) kullanımı düşünülebilir ancak bu yaklaşım her zaman gerekli değildir ve hasta özelliklerine göre bireyselleştirilir.
Fundoplikasyon işlemi midenin üst kısmının (fundus) yemek borusunun alt kısmına sarılmasıyla gerçekleştirilir. En yaygın yöntem olan Nissen fundoplikasyonu tam 360 derecelik bir sarmal oluşturur ve genellikle disfaji riskini azaltmak için bougie dilatörü yardımıyla gevşek bir şekilde yapılır. Alternatif olarak Toupet veya Dor gibi kısmi fundoplikasyon teknikleri kullanılabilir. Bu seçenekler hastanın bireysel ihtiyaçları ve cerrahın uzmanlık alanına göre belirlenir.
Ameliyat sonrası hastalar dikkatlice izlenir. Üst gastrointestinal kontrast çalışması sarmalın pozisyonunun doğrulanmasını sağlar. Çoğu hasta ameliyat sonrası bir ila üç gün içinde taburcu edilerek günlük yaşamına dönebilir.
Mide fıtığı ameliyatı genel olarak güvenli ve etkili bir tedavi yöntemidir; ancak her cerrahi işlemde olduğu gibi belirli riskler ve yan etkiler taşır. Ameliyat sonrası görülebilecek en yaygın komplikasyonlar arasında enfeksiyon kanama ve insizyon bölgesinde sorunlar yer alır. Özellikle insizyon bölgesinde kızarıklık, şişlik, akıntı veya 38.3°C’nin üzerinde ateş gibi belirtiler fark edilirse bir sağlık profesyoneline başvurulması önemlidir. Daha nadir olmakla birlikte iç organ yaralanmaları bulantı ishal veya kabızlık gibi şikayetlere yol açabilir ve ek cerrahi müdahale gerektirebilir.
Cerrahi sonrası en sık karşılaşılan problemlerden biri yutma güçlüğüdür (disfaji). Bu durum genellikle yemek borusunun cerrahi olarak çok sıkı sarılmasından kaynaklanır ve katı gıdaların tüketilmesinde zorluklara neden olabilir. Ayrıca gaz şişliği sendromu da sıkça rapor edilir. Bu sendrom geğirememe nedeniyle karında şişkinlik ve rahatsızlık hissi oluşturabilir.
Uzun vadede mide fıtığı nüksü bir diğer önemli endişedir. Araştırmalar nüks oranlarının %8 ile %26 arasında değişebildiğini göstermektedir. Ağ mesh kullanımı yalnızca dikişle yapılan onarımlara kıyasla daha düşük nüks oranları ile ilişkilendirilmiştir. Ayrıca nadir durumlarda yemek borusunda skarlaşma sonucu darlık gelişebilir; bu da sürekli yutma zorluğuna neden olabilir ve ileri tıbbi müdahaleler gerektirebilir.
Mide fıtığı ameliyatı özellikle reflü ve yaşam kalitesini olumsuz etkileyen diğer semptomların tedavisinde etkili bir yöntemdir. Laparoskopik Nissen fundoplikasyonu bu alanda en yaygın kullanılan cerrahi tekniklerden biridir ve yüksek başarı oranlarına sahiptir. Araştırmalar hastaların yaklaşık %90’ının cerrahiden sonra semptomlarında belirgin bir iyileşme yaşadığını ve uzun dönem ilaç kullanımına gerek duymadığını göstermektedir. Verilere göre bu ameliyatla reflü semptomları ve ilaç bağımlılığından kurtulma oranı %90 civarındadır.
Cerrahi teknikler arasında seçim ameliyatın başarısını etkileyebilir. Total (Nissen) ve kısmi (Toupet) fundoplikasyon yöntemleri arasında yapılan uzun süreli klinik çalışmalar her iki tekniğin de benzer yaşam kalitesi iyileşmeleri sunduğunu ortaya koymuştur. Bununla birlikte Toupet fundoplikasyonu özellikle ameliyat sonrası disfaji riskini azaltmada avantajlı olabilir. Ancak bu fark zamanla azalma eğilimindedir ve genellikle cerrahın deneyimi ile doğru teknik seçimi komplikasyon risklerini en aza indirir.
Fıtık nüksü cerrahiden sonra karşılaşılabilecek önemli bir sorundur. Nüks oranlarını azaltmayı hedefleyen ağ destekli onarımlar üzerine yapılan çalışmalarda yama kullanımı ile klasik cerrahi teknikler arasında belirgin bir avantaj tespit edilmemiştir. Ayrıca yama kullanımının disfaji gibi bazı komplikasyonlarla ilişkili olabileceği bildirilmiştir. Buna rağmen uygun hasta seçimi ve dikkatli cerrahi planlama ile bu riskler önemli ölçüde azaltılabilir.
Ameliyat sonrası hasta memnuniyeti genellikle yüksektir. Çeşitli çalışmalarda hastaların %77’sinin semptomsuz bir yaşam sürdüğü ve yaşam kalitesinin belirgin şekilde arttığı rapor edilmiştir. Ancak her cerrahi prosedürde olduğu gibi mide fıtığı ameliyatı da gaz şişkinliği sendromu ve disfaji gibi potansiyel komplikasyonlar taşıyabilir.
Mide fıtığı ameliyatı öncesi doğru hazırlık cerrahinin başarısını artırır ve iyileşme sürecini kolaylaştırır. Bu süreçte tanısal değerlendirmeler yaşam tarzı değişiklikleri ilaç yönetimi ve preoperatif talimatlar önem taşır.
Tanısal testler ameliyat planlaması için hayati öneme sahiptir. Barumlu Yutma (Üst GI Röntgeni) fıtığın boyutunu ve konumunu değerlendirmeye olanak tanır. Üst GI Endoskopisi üst gastrointestinal sistemin detaylı incelenmesini sağlayarak olası komplikasyonları (özofajit Barrett özofagusu) tespit eder. Özofagus Manometrisi yemek borusu hareketlerini ve alt özofageal sfinkter fonksiyonunu ölçerek cerrahi teknik seçimini etkiler. 24 Saatlik pH İzleme asidik reflü semptomlarının şiddetini belirlemek için kullanılır. Ek olarak bireysel sağlık durumuna bağlı olarak kan testleri ve EKG gibi incelemeler de gerekebilir.
Ameliyat öncesi sigarayı bırakmak iyileşme sürecini olumlu yönde etkiler. Sigara kan akışını bozarak yara iyileşmesini geciktirir ve komplikasyon riskini artırır. Ayrıca düzenli egzersiz yapmak cerrahi başarıyı artırır ve genel sağlık durumunu destekler. Günlük kısa yürüyüşler ameliyat sonrası iyileşme sürecini hızlandırabilir.
Ameliyat öncesinde antikoagülan ve antiplatelet ilaçların kesilmesi gerekebilir. Aspirin warfarin veya benzeri ilaçlar kullanılıyorsa bu ilaçların kesilme süresi cerrah ve ilgili doktorla birlikte planlanmalıdır. Hastalar kullandıkları tüm ilaçları cerrahi ekibe eksiksiz bir şekilde bildirmelidir. Hangi ilaçların devam ettirilmesi gerektiği ekip tarafından detaylıca açıklanacaktır.
Cerrahiye hazırlık için genellikle ameliyattan 8 saat önce yemek ve sıvı alımı durdurulmalıdır. Antiseptik solüsyonlarla cerrahi bölgenin temizlenmesi önerilir ancak bölge tıraş edilmemelidir. Ameliyat günü bol giysiler tercih edilmeli takılar ve parfümler kullanılmamalıdır. Ameliyat sonrası refakat edecek bir yetişkinin hazır bulunması önemlidir.
Mide fıtığı ameliyatı sonrası bakım başarılı bir iyileşme süreci ve uzun vadeli sağlık için kritik öneme sahiptir. Ameliyat sonrası dönemde dikkat edilmesi gereken birkaç temel alan vardır: beslenme aktivite kısıtlamaları, yara bakımı, ağrı yönetimi, nefes egzersizleri ve komplikasyonların izlenmesi.
Ameliyat sonrası ilk günlerde mideyi zorlamamak adına sadece sıvı gıdalar tüketilmelidir. Bu diyet su, çay ve et suyu gibi seçenekleri içerir. İlerleyen haftalarda, sıvı diyet, tam sıvı diyet ve yumuşak gıdalar şeklinde kademeli olarak genişletilir. İlk dört hafta boyunca küçük sık öğünler tercih edilmelidir. Gaz yapan yiyeceklerden asitli içeceklerden ve mideyi tahriş edebilecek narenciye gibi gıdalardan kaçınılması önerilir.
Ameliyattan sonra hareket etmek önemlidir; bu kan dolaşımını artırır ve iyileşmeyi hızlandırır. Ancak ağır kaldırma eğilme gibi zorlayıcı aktivitelerden en az iki hafta boyunca kaçınılmalıdır. Araba kullanma ve diğer fiziksel aktiviteler ağrı kesici ilaç kullanımı sonlandıktan sonra yapılabilir.
Ameliyat kesileri ilk 48 saat boyunca kuru tutulmalıdır. Bu süreden sonra duş alınabilir ancak pansumanların sağlam kalmasına özen gösterilmelidir. Ameliyat izleri iyileşene kadar banyo ve havuz gibi suya batırma aktivitelerinden kaçınılmalıdır.
Ameliyat sonrası ağrı reçetelenen ilaçlarla kolayca yönetilebilir. İlk günlerde düzenli ağrı kesici kullanımı nefes egzersizlerini ve hareket etmeyi kolaylaştırır. Ağrı azaldıkça ilaç dozu kademeli olarak azaltılabilir.
Ateş enfeksiyon belirtileri veya şiddetli ağrı gibi durumlar acil değerlendirme gerektirir. Bu belirtiler oluştuğunda cerrahınıza başvurmalısınız.
İyileşme genellikle altı hafta sürer ancak tam iyileşme üç aya kadar uzayabilir. Beslenme ve aktivite önerilerine uymak ameliyatın uzun vadeli başarısını destekler. Düzenli takip randevuları komplikasyon riskini azaltır ve genel sağlığın izlenmesine olanak tanır.
Mide fıtığı hangi belirtilerle kendini gösterir?
Mide fıtığı, midenin üst kısmının diyaframdan göğüs boşluğuna doğru çıkması durumudur. Çoğu zaman belirti vermez ve insanlar fark etmeyebilir. Belirtiler ortaya çıktığında, genellikle mide ekşimesi, ağızda yiyecek veya sıvı geri gelmesi, asidik reflü, yutkunmada zorluk, göğüs veya karın ağrısı, yemek sonrası hızlı doygunluk hissi ve nefes darlığı şeklinde görülür. Şiddetli vakalarda, kanlı kusma veya siyah dışkı gibi mide kanaması belirtileri de olabilir. Belirtiler, fıtığın büyüklüğüne ve kişisel faktörlere bağlı olarak değişkenlik gösterebilir.
Mide fıtığı ameliyatı her zaman gerekli midir?
Mide fıtığı her zaman cerrahi müdahale gerektirmez. Mide fıtığı olan 50 yaş üstü bireylerin yaklaşık %55-60’ı bu durumu yaşarken, sadece %9’u semptom gösterir. Semptom gösterenlerin çok az bir kısmı, yaşam tarzı değişiklikleri ve proton pompa inhibitörleri (PPI) gibi konservatif tedavilere rağmen şiddetli belirtiler veya komplikasyonlar yaşarsa cerrahi müdahale gerektirir. Laparoskopik fundoplikasyon gibi cerrahilerin 30 günlük mortalite oranı yaklaşık %0,19’dur ve bu yöntemle 10 yıl içinde %90’a varan bir semptom azalması sağlanabilir, ancak nüks oranı %8 ile %26 arasında değişmektedir. Cerrahi müdahale, tüm hastalar için uygun olmayabilir ve karar, semptomların şiddetine, tedaviye yanıtına ve genel sağlık durumuna göre bireysel olarak verilmelidir.
Laparoskopik mide fıtığı ameliyatı nasıl yapılır?
Laparoskopik mide fıtığı cerrahisi, genellikle laparaskopik Nissen fundoplikasyonu olarak bilinir ve mide fıtıkları ile ilişkili gastroözofageal reflü hastalığını (GERD) tedavi etmek için yapılan minimal invaziv bir işlemdir. Cerrah, karın bölgesine birkaç küçük kesi yaparak, bir laparaskop (kamera bulunan ince bir tüp) ve özel aletler yerleştirir. Fıtıklaşan mide, karın boşluğuna geri yerleştirilir ve diyaframdaki açıklık (hiatus) tekrar sıkılaştırılır. Ayrıca mide üst kısmı (fundus), alt özofagusu çevreleyerek alt özofagus sfinkterini güçlendirir ve asidik reflüyü azaltır. Bu yöntem, açık cerrahiye kıyasla daha az postoperatif ağrı, daha kısa hastanede kalış süresi ve daha hızlı iyileşme sağlar.
Mide fıtığı reflü ile nasıl ilişkilidir?
Mide fıtığı, gastroözofageal reflü hastalığı (GERD) ile yakından ilişkilidir; yapılan çalışmalar, reflü semptomları gösteren hastaların yaklaşık %40’ının mide fıtığına sahip olduğunu ortaya koymaktadır. Mide fıtığı, gastroözofageal bariyeri önemli ölçüde bozarak asidik reflü epizodlarının artmasına neden olabilir. Özellikle, GERD vakalarının %50’sinin kayma tipi mide fıtıklarıyla ilişkili olduğu ve bu tür fıtıkların, alt özofagus sfinkterinin fonksiyonunu bozarak reflüyü şiddetlendirdiği belirtilmektedir. Ayrıca yapılan araştırmalara göre mide fıtığı olan bireylerin %67,5’inin gastroözofageal reflü yaşadığı, bu iki durum arasındaki güçlü ilişkiyi gözler önüne sermektedir. Dolayısıyla, mide fıtıklarının neden olduğu anatomik değişiklikler, reflü semptomlarının gelişimi ve şiddetinde önemli bir rol oynamaktadır.
Ameliyat sonrası mide fıtığı tekrar edebilir mi?
Evet, mide fıtığı cerrahiden sonra yeniden oluşabilir. Tekrarlama oranları yapılan cerrahinin türüne, fıtığın boyutuna ve hastanın özelliklerine bağlı olarak %1,2 ile %66 arasında değişiklik göstermektedir. Laparoskopik fundoplikasyon sonrası yapılan çalışmalarda %20,8 oranında tekrarlama görülmüş, ancak bu hastaların sadece %17,6’sı ikinci bir cerrahi müdahale gerektirmiştir. Başka bir araştırma ise endoskopik veya radyolojik değerlendirmeye dayalı olarak %42,6 oranında bir tekrarlama oranı bulmuş, ancak bu hastaların sadece %50,9’unda belirti görülmüştür. Ağız yoluyla yapılan ameliyatlarda uygulanan bazı takviye teknikleri (örneğin ağ mesh kullanımı) daha düşük tekrarlama oranlarıyla ilişkilendirilebilse de uzun vadeli etkinlikleri hala araştırılmaktadır. Obezite, fıtığın türü ve cerrahiden önce geçen süre gibi faktörler de tekrarlama ihtimalini etkileyebilir. Ancak her tekrar eden fıtık semptom göstermez ve tedavi gerektirmez.
Mide botoksu ve mide balonu kilo yönetimi için kullanılan minimal invaziv yöntemler arasında yer alır. [...]
Tüp mide ameliyatı kilo verme sürecinde etkili bir yöntem olmakla birlikte hızlı kilo kaybı sonrası [...]
Tüp mide (sleeve gastrektomi) ve gastrik bypass (Roux-en-Y mide bypassı) obezite tedavisinde uygulanan etkili bariyatrik [...]
Obezite cerrahisi bireylerin sağlıklı bir yaşam yolculuğuna adım atmaları için önemli bir fırsat sunar. Ancak [...]
Tüp mide ameliyatı obezite tedavisinde etkili bir yöntemdir; ancak ameliyat sonrası yaşam tarzı değişiklikleri başarılı [...]
Tüp mide ameliyatı obezite tedavisinde etkili bir cerrahi yöntem olarak öne çıkmaktadır. Bu prosedür midenin [...]
Tüp mide ameliyatı obezite tedavisinde etkili bir cerrahi yöntem olarak öne çıkar. Bu operasyon midenin [...]
Tüp mide ameliyatı (gastrik sleeve) kilo kaybını sağlamak ve obeziteye bağlı sağlık sorunlarını azaltmak için [...]